Fraaie originele grammofoon.

ja alles wat oud is heeft een plekje IK ook
en dat laten we zo . en dat is een charme
ook voor de grammofoon
ook fijne paas dagen gewenst
Huub

Hoi Huub

Alleen op dat korte stukje zat wat roest en dat is weg.
Verder is het nikkel voorzichtig wat opgeschuurd, maar NIET met schuurpapier.
Ik vind het er nu goed uitzien, het blijft oud.
Nikkel corrodeert altijd en wordt dof. Het donkere plekje, daar is het nikkel
weg gesleten. Daar moet je natuurlijk ook voor oppassen. Het zit dun op het
metaal.
Er is in ieder geval geen roest meer te zien, hoewel het er nauwelijks zat.
Van mij mag de grammofoon er oud en enigszins gebruikt uitzien.
Op de foto's lijkt het vaak erger dan het in werkelijkheid is.

Fijne paasdagen gewenst, Huub.

 

Zou dat gehelen nikkele arm wat te poetsen zijn
dat zou beter uitzien .?
 roest plek schuren en blank maken en met  zilver  nagel lak
Huub

De weergever ook wat schoon gemaakt. Het is in feite nog een kleintje.
Rubberen ringetjes zijn na 100 jaar of zo wel aan vervanging toe, dat
voor later eens een keertje.
Hoe simpel dit nu ook lijkt, het was uiteraard een van de grootste
uitvindingen ooit, samen met de wasrollen/schellak platen en dat wordt
nog wel eens vergeten tegenwoordig.

 



 

Inmiddels heb ik de grammofoon van de veiling opgehaald.
IK heb er 45 euro voor betaald (excl. veilingkosten, dat dan wel).
Inmiddels weet ik er wat meer van.
In principe is hij wel oud van zeg 1910-1915 of zo, maar... hij is in
het Interbellum, vermoedelijk jaren twintig, gerepareerd. Het was
natuurlijk een tijd dat je niet zomaar iets weg gooide. Je gooit nu
ook geen hifi spullen zomaar weg (vind ik).
Waarschijnlijk is de oude motor kaduuk gegaan, heeft men hem
naar een reparatiewinkel gebracht en heeft men er een nieuwe
motor in gezet van die tijd (dit laatste is natuurlijk van belang).
Het oorspronkelijke geheel is in België gemaakt. Dat meld het
plaatje aan de voorkant. Echter, aan de onderkant zit een met lijm
geplakt papiertje die Londen en een (reparatie?)nummer vermeld.
Daar is hij dus gerepareerd.
Het is allemaal netjes gedaan en na het verwijderen van de stof
onder de draaischijf (een foto van gemaakt als bewijs dat het geheel
toch tamelijk oud moet zijn) zijn als je goed kijkt drie dichtgemaakte
gaten te zien van de oude motor. Die gaten zijn netjes dicht gemaakt
met een houte propje en vervolgens afgewerkt. Je moet wel goed
kijken om het te zien. De toen nieuwe motor is er daarna netjes
onder gezet. De drie gebruikte grote schroeven zijn oud.
De kast met vernikkelde 'opbouw' is dus oud (nikkel geeft ook een oude
leeftijd aan want is immers voor het chroomtijdperk vanaf eind
jaren dertig zo'n beetje, nikkel glom in die tijd maar werd op den
duur dof). De hoorn is koper vernikkeld. Dat laat ik uiteraard mooi zo.
Kortom, de grammofoon heeft dus een verhaaltje er bij en dat vind ik
wel zo leuk voor die vier vijf tientjes.
Was hij helemaal origineel geweest was dat ook leuk, maar geen
verhaal er bij over zijn geschiedenis.
Over de weergever weet ik niets, maar lijkt me een oudje gezien
het formaat. Hij past goed op de 'arm'.
Nu maar nakijken, schoon maken en wat oppoetsen. Feitelijk
niet te veel aan doen. Wellicht de moter bij een expert opnieuw
laten invetten. We zien wel. Niet echt om te gebruiken, maar
voor de lol aanwezig.
Het is in ieder geval NIET zo een moden fake-ding uit India.
O.a. de kast is daar immers in oude tijden veel te professioneel
voor gemaakt.

 

edit:
Hij doet het prima en het geluid valt me mee.
De plaat is een akoestische van 1914-18 en café muziek.
Tja, en waar is die basweergave nou.....

 

 

Gebruiks sporen behoort er bij dat oude beestje
Gewoon laten zo .. stuk ? Warnes Dirven de weergever
Daar zijn ook naalden genoeg anders de slijper kopen ?
 Toch een luike aanwinst
Huub