Werking van de uitgangstransfo's in Telefunken Concerto 2284 "Stereo" ?

Bedankt voor deze verhelderende uitleg, Peter !

Het enige wat afwijkt van bijvoorbeeld het schema van een Erres RA618 is bij de Concerto 2284 de bijkomende secundaire wikkelingen, welke enerzijds aan massa hangen en anderzijds gevoed worden vanuit resp het midden van de secundaire van de balansuitgangstransfo dan wel de secundaire van de onderste uitgangstransfo.
Ik had eerst gesteld dat deze de antibrom wikkelingen zouden kunnen zijn, maar dat lijkt me onwaarschijnlijk bij nader inzicht. Maar welke functie hebben ze dan wél ?

Misschien nog een bijvraagje: een der aansluitingen van beide frontale luidsprekers is via een "filterdrossel" aan elkaar verbonden. Daarbij is op het hulpprintje ook een schakelstripje voorhanden L-M-R. Hiermee kan een der uiteinden van de filterspoel aan massa worden verbonden, zodat de linker dan wel de rechter luidspreker rechtstreeks aan massa hangt, terwijl de andere via de filterspoel aan massa hangt.
Standaard, dus in stand M, is geen der kanten van de filterspoel aan massa verbonden.

Door schakelcontact St-a wordt blijkbaar in stand Stereo deze filterspoel overbrugd (kortgesloten). Dus de filterspoel heeft enkel een functie in de stand Mono.
Wat is de functie van dit schakelstripje L-M-R, en wat is de functie van de filterspoel in de stand Mono ? 

Momenteel ben ik nog wat opzoekwerk aan het verrichten inzake "pseudo-stereofonie", waar ik het bestaan niet van wist maar waar onderstaande artikels meer licht op werpen.
Het zou dus kunnen dat dit schakelstripje dient om in de monostand een zo realistisch mogelijk audiobeeld te verkrijgen, door een ongelijke filtering op de L en R frontale luidsprekers te kunnen instellen.

Interessante artikels ivm pseudo-stereofonie:
Radio Bulletin jaargang 29, mei 1960: Stereofonische weergave met een balanseindtrap    !!!
Radio Bulletin jaargang 29, okt 1960: Experimenteer eens met pseudo-stereofonie   --> M.L. van Overeem in herfst 1958 bij RadioBulletin, zoektocht naar nóg getrouwere en ruimtelijke WW (werkelijkheidsweergave).

Radio Electronica jaargang 8, nov 1960 : Flip-flop, bouw-bijblad: Pseudo-stereo en stereo over één balanstrap
Radio Electronica jaargang 8, dec 1960 : Flip-flop, bouw-bijblad: Stereo over één balanstrap

Dit is duidelijk een “stereo over één eindtrap” schakeling. Bij mono gebruik werkt de eindtrap als normale balans eindtrap. Bij stereo wordt de bovenste eindbuis met het linker kanaal gestuurd en de onderste met het rechter kanaal. Het linker kanaal wordt in fase gedraaid t.o.v. het rechter kanaal.
Het gevolg is dat in de balans uitgangstrafo (gegentakt ausgangsubertrager) links  en rechts bij elkaar opgeteld wordt, dus deze trafo heeft in feite het monosignaal af.
De onderste trafo staat in serie met de voeding van de balans eindtrap. Deze geeft het verschil tussen links en rechts af. Door nu dit verschilsignaal af te trekken krijg je (L + R) - (L - R) = 2R en door ze bij elkaar op te tellen krijg je (L + R) + (L - R) = 2L. Dit optellen en aftrekken gebeurt in de schakeling van de secundaire wikkelingen.
De schakeling zal zo zijn dat bij (mono) radio weergave de eindtrap als balans eindtrap werkt en bij platenspeler weergave als stereo eindtrap.

Het kunstje wordt ook gebruikt bij bepaalde Erres toestellen en is in het verleden uitgebreid beschreven in Radio Electronica.

Groeten,
Peter
 

Ik had gisteren een schema proberen bij te voegen, maar dat is blijkbaar niet gelukt. Hierbij een tweede poging

 

Om het goed te kunnen volgen is een schema wel handig........

Beste radiovrienden,
Momenteel ben ik aan het uitvlooien hoe de twee uitgangstransfo's werken in een Telefunken Concerto 2284 "Stereo".
Het schema is zo verschrikkelijk onduidelijk, maar toch heb ik enige zaken kunnen afleiden:
1) De uitgangstransfo getekend rechts-boven in het schema is de "Gegentaktausgangsübertrager"
2) De uitgangstransfo getekend daaronder, is de "Ausgangsübertrager"

Zou het kunnen dat de anti-brom wikkeling van de ene steeds in serie gezet wordt met de common-kant aan de secundaire wikkeling van de andere uitgangstransfo ?
De eind-pentodes van de beide ECL86 buizen lijken me in push-pull te zijn verbonden op de primaire wikkelingen met middenaftakking van de "Gegentaktausgangsübertrager". Deze primaire middenaftakking komt dan weer uit de primaire van de onderste, gewone uitgangstransfo.

De terugkoppeling van het linkerkanaal (bovenste helft op schema) wordt gevoed vanuit één helft van de secudaire van die "Gegentaktausgangsübertrager", terwijl de terugkoppeling van het rechterkanaal (onderste helft schema) gevoed wordt vanuit de secundaire (zonder middenaftakking) van de onderste uitgangstransfo.

Kan iemand mij de exacte werking van dit geheel, en vooral de rol van de onderste uitgangstransfo hierbij, verklaren ?
En ook hoe men de symmetrie bereikt voor de respectieve terugkoppelingen van het linker- en rechterkanaal ? Zou het niet logischer zijn indien de terugkoppeling voor het rechterkanaal eveneens zou worden afgetapt van de andere secundaire halve wikkeling van de "Gegentaktausgangsübertrager" ?

Iedere opheldering is welkom.
Paul